OCHRONA NIEZAWISŁOŚCI

Zasada braku zależności sądzenia i trybunałów od innych władz

Człowiek jest bez prawa sądzenia, gdyż jako konstrukt słowny dotyka jedynie tłumaczenia tego brzmienia. Każdy sądzić może w zakresie odpowiedzialności, którą dźwiga obowiązkowością tej władzy ponoszeniem, głównie rzeczenie o rzeczach i rzeczeniach wyrażając, by bez prawa pozoru podstaw sądzenia unikać.

Sądy stosowane są w każdym zakresie życia, bez prawa by możliwości osądu pozbywać kogoś, na rzecz obłędu sądu będącego wykorzystaniem tzw. funkcji sędziego, podległego zarobkowaniu lub budynkowi który wykazany został tablicą informacyjną. Sędzia jest niezawisły, gdy jego sąd jest pozbawiony obarczenia wiszeniem szat togi, wynagrodzeń, sal i gmachów. Tym uwarunkowaniem obleka się ktoś ubezwłasnowolniony wobec swojego lub kogoś osądu, m.in. o możliwości od tego zależności odstąpienia. Przedstawienie jest przedstawicielstwem, gdy szczerość art. 4 ust 2 Konstytucji, wykazuje prawienie zamiast stosowanie szopki lub aktorskiego wykazania o prawdzie.

Każde tzw. wzrosty na między narodowej, m.in. w budowle, drogi, place i parki, są pochodzące od natury, na których dziedzictwem zastosowano osąd wywłaszczenia istot, pozbawiając np. roślinności, wznosząc coś co jako dobro narodowe miało służyć każdemu. Sądy bez słuszności, to także nasza narodowa odpowiedzialność.

Sąd i nadzór trybunalny, który wykazuje się art. 45, 171 Konstytucji, wskazuje zakazem stosowania innych sądów, wykazujących zależność od stosowania innych władz, nawet takich które określają mechanizmy powiązań. Każda forma wprowadzania ładu pełnią praw publicznych, powinna wydarzać się od tych, którzy gotowi są stosować władzę, by ład zapewniać, bez prawa by czynić to pod pozorem interesowności lub będąc zależnym od zobowiązań i związków finansowanych z dziedzictwa narodowego.